yay

kim bilirdi kavgaların bu kadar yararlı olabileceğini... bazen iki atomun çarpışması kadar doğal, oluveriyorlar, olacağı varmış deyiveriyorsun. bazı kavgaları seviyorum çünkü bana kendimi habire bastırıp kasamayacağımı gösteriyor. sonsuz inceliğe erişinceye kadar sıkıştırılabilinen bir yay olmadığımı yani. sınırlarım olduğunu hatırlıyorum. ve sınırları olan her şey gibi birdenbire değerli oluyorum.